Bahtımın Çilesi Şiiri - Suzi Ayyıldız

Ah bahtımın çilesi
Güldürmedin beni bu dünyada,
ne bir zaman ne de bir an,
Kaderime yazdın , her gün bir acı dan.
Sarsam yaralarımı, mendilinle hiç dokunmadan,
Her dert, her yara senden, içimde bir yıkıntılara neden olan

Yansam da canımdan, seni içimden atamam,
Yüreğim yansa da, yine sana kızamam.
Hani Kaderim mi yazdı desem
bu yolu, bu yokuşu,
Her adımda seni aradım, buldugum yokluğunu.

Aslım neyse, neslim de oydu,
Yürek küskün, deli olmadığım hala doğruydu.
Yaşamımın her anında zaman insafsızdı,
Ama hiç demedim hayır, hep aldım karanlıkta yolu.

Kimseye sitem etmedim, kimseye âh demedim,
Derdimi Rabbimle paylaşıtım, ben de böyleydim?
Bırakmadınki, gülsün kaderim, ben de seve seve çekeyim,
Ama seni, seni bir türlü unutamam, hiç de sevmem.

Sesim olsaydı, devranı yerle bir etseydim,
Bir tek nefeste her şey yıkılsa, her şey silinseydi.
Ahları gök kubbeye savursam, uçup gitseydi.
Yüreğimi açsaydım sana, bir bir anlatsaydım,
Verdiğin her acıyı, her derdi, içimden fırlatıp atsaydım,
Bu yürek seni sevdi, ama hep eksik bıraktın diye yüzüne haykırsaydım.
Yinede sönmezdi yangını,soğumazdı içim..

Kadermi mi, yoksa sen mi yazdın ve acılarımı?
Yüreğime her dokunuşun, hep karanlık iz bıraktı.
Hayırsızdın, yolara vurdum kendimi,
Gel gör, bu yürekte nasıl bir fırtına kopardın. şimdi.

Âh'larımı asırlara bıraktım,
Gülüşlerimi ise hüsrana, benliğimi ve sevgimi,karanlık kabre gömdüm.
Zaman ne der, kimse bilmez,
Bir tek sen, bir tek sen beni böyle yaktın
Helal olsun.