Şu anda bir mevsim gerek bana

şu anda bir mevsim gerek bana
deniz ve yağmurun hükmettiği
kayalarına martıların konduğu
baharına cemre heyecanı düştüğü
ağacı toprağı bitkisinin olduğu
bir mevsim ki
içinde bir başına
yine ben olmalıyım

günün en vasat saatinde
gönlü okşayan bir yığın ağırlık
keyifsizliğin son demlerinde
yaşanılan yılgınlıklar arasından
kendine reva gördüğü eziyete katlanan
tan yeriyle beraber ağarıp el açan bir tek insan
yine ben olmalıyım

hayatın kısalığına dair dinlenilen onca hikaye
hala zihnimde mükerrer
hikayelerdeki gidenlere üzülen
kalanlara yeni senaryolar üreten
yine ben olmalıyım

oysa hayat bir kutlu yolculuk değil mi
yolculuğu inşa eden
yolun ve yolcunun bizzat kendisi ben değil miyim
bir lokma bir hırka hesabıyla
yolun nelere gebe olduğunu bilmeden ilerleyen
belki de tüm yol meşakkatine rağmen
göz açtığım her gün
nefes aldığım dünyaya bir kez daha doğan
yine ben olmalıyım

öyle bir mevsim ki
damarlarıma baharlar iner
dağılırım inciler gibi
ardından tomurcuklar patlar yine
göğe açılmış ellerden
göklerden gelen emir ilişince
bir deli küheylan gibi yeniden şahlanan
yine ben olmalıyım

ya sonra
bir çaya şeker atar gibi
bir yıldız kayarcasına
dudakta gülümsemeler
bir çiçek demeti gibi hüzünlü
bir ağaca yaslarcasına
hayatın omzuna yeniden yaslanan
yine ben olmalıyım

her günü
coşkun diriliş dolu
rengarenk çiçeklerle bezenmiş
beyaz örtüsünün altındaki sımsıcak hikayeler
uzun geceler yüklü
sonbaharın telaşlı buluşmalarına benzer
yeniden tatlı huzur yaşayan
yine ben olmalıyım

sonra dirilişi
fani olmanın anlamlı endişesini
dönüp duran dünya içinde tüm mevsimlerle
korku ve ümit arasında çarpıp duran kalbimle
arzuhalimi meramımı dualarımı
yeniden Rabbime yönlendiren
yine ben olmalıyım

değil mi ki
dirilmek için ölmek lazım
işte şimdi bir sonbahar türküsü ile dalgalanan ağaçlar
dökülen yapraklar
sararan otlar bana bunu muştular gibi
biliyorum ilkbaharın o aydınlık güneşi
tüm görkemiyle değdiğinde yüreğime
bir düğün sevinci gibi
damarlarına yeniden diriliş yürüyen
yine ben olmalıyım

değil mi ki
sonbahar aylarında
şu şuurlu saatlerde
şu aralık hüznünü çağrıştıran
fani bir dünyada yaşadığımı hissettiren
hazan günlerini bana hediye gönderen
Rabbimdir…
o zaman yeni bir mevsim gerek bana
o muhteşem dirilişleri yaşayan
yine ben olmalıyım

her şeyden evvel
ben olmazsam
biraz dokunaklı
biraz da sıra dışı
nasıl anlaşılsın
hayra yorulası bu susuşlar

redfer