Şu An Şiiri - Ömer Dalman

Çoğu zaman klasik,
chill out, ambient dinlesem de
al işte!
yine haftasonu geldi ve
o “düşünenler” için dayanılmaz
çekilmez, taşınmaz şehrin
yarısı maganda, yarısı kendini “bir şey” zannedenlerin
fethettiği, zavallı, karmakarışık yollarında
yarım gün geçirmişliğin çaresizliğinde
evime döndüm.

resmen bir “işe yaramaz”ım şu an
bir moruk
ve hatta bir ümitsiz vaka! ..
şehir damarlarıma çamur gibi inmiş!
dertlilerin en babasıyım şu an

ve o “düzeyli” denen türleri attım bir kenara
taktım mis gibi Cengiz Kurtoğlu’nu.
elimde yine o Hollanda Purosu
dumanlıyım dumanlı şu an!

Cengiz Baba dertlenmiş de
biz ortak olmaz mıyız? !

Uzun süre asil asil takılsa da insan
gün gelir, böyle benim gibi
”insanlığını”, toprağını hatırlar ve
ta en dibine kadar
toprağa vura vura ellerini
ağlamaz mı?
dumanlara boğulmaz mı? !

işte o kadar “insan”
o kadar “Türk”üm şu an! ..

çal Cengiz Baba çal!

(Mayıs 2006)