Şu Alemde Gerçek Dostu Hu Bildim

Elli yılda seksen ili dolaştım;
Dost diyecek bir beşeri görmedim!
Bir ad için binler fersah yol aştım;
Şu ana dek muradıma ermedim.

Hasret kaldım hoş laf eden yarene;
Ağzı olan hiçbir kulu kırmadım!
Varmak için bir mübarek eren’e;
Diyar, diyar hep dolaştım durmadım.

Nadirattan menfaatsiz seven kul;
O, yok ise; selamını almıyor!
Gani iken, seni çokça öven kul;
Fakir olsan cenazene gelmiyor!

Pek çokları cüda gördüm ilimden;
Bi-haberler şiarından dostluğun!
Refik diye kim tuttuysa elimden;
Cahiliydi her hepsi de haslığın.

Kelli felli adamlara yanaştım;
Gördüm çoğu konuşmayı bilmiyor!
Bir kısmına sine değil can açtım;
Boşa gayret; cahil ile olmuyor!

Yarı yolda koyar gider kimisi;
Zahmet varsa, yoldaşlığa gelmiyor!
Olsan bile her birinin hamisi;
Sen ağlarken onlar gözün silmiyor!

İyiliği karşılıksız yapan yok!
Sırt kaşısa ödünç yapar o işi.
Her kişilik vasıfları epey çok;
Er ararsan, sırra kadem o kişi!

Gece gündüz araştırmam sürerken;
Hasretliğim devam edip gidiyor!
Her gün yeni hülya, hayal kurarken;
Kader bana edeceğin ediyor.

Ümitlerim birer, birer tükendi;
Gözüm açık gider isem şaşmayın!
Tarassuttan basarlara ak indi;
Yeter artık şu derdimi deşmeyin!

Döndüm yönü ben sadece Allah’a;
Gerçek dostu istisnasız o bildim!
Madem odur, isal eden felaha;
Şu âlemde refikimi Hu bildim!

Abdullah Toroslu
21.07.2011-Türkiye