Su Şiiri - Ahmet Baris Ay

Ben de gezegeninde bir insanım
Büyüdüm ama
Prensliğim falan da yok
Bir örümcek gibi ağ bırakarak eskitiyorum
Yaşamakta olduğum
Kupkuytu mekanı şipşimdi zamanı
Kabul ediyorum bir garibim
Aradığından saklanarak aramak
Bir garip
Mesela şimdi
Su başındayım
Suyu izliyorum suyu dinliyorum suyu susuyorum
Yaklaşan gecenin mürekkebi dağılıyor suda
Zeytin tepelerinin üzerinden
Başka bir gezegen yükseliyor karşımda
Venüs mü desem
Bilmem
Su piyanosunu çalıyor
Kayalıkların tuşlarında parmaklarını gezdirerek
Debussy geliyor aklıma
Işık
Süzgeçte kalan siyah çay gibi
Demini atmış çoktan
Bir UFO gibi uçuyor keder karanlık semâlarımda
Kederleniyorum kederleniyorum kederleniyorum
Derdimi bir türlü tanımlayamıyorum
Ne diyecektim ben
Balık lokantalarından insan sesleri geliyor
Bir türlü öğrenemedim şu insancayı
Anlaşa anlaşa mı öğrenilir bu dil
Seve seve mi
Hiç tanımadığım bir sürü insan
Kurt avında bir koyun sürüsü
Ben miyim o nefsi tükenmiş kurt
Belki bu yüzden hep saklanıyorum
Saklambaç oyunu
Tek başına da oynanmıyor ki
Kim arayacak da bulacak beni
Yalnız ben değilim ama
Hissediyorum
Su şarkılarını sadece benim için bestelemiş olamaz
O yıldız gibi parlayıp yükselen şey de
Sade benim için yükselmiyor ya
Ah o kadar sivrisin ki Dünya
Her gününü içime batırıyorsun
Ben
Tek başına saklambaç oynayan
Yalnız değilim
Bir ben var orada benden dışarı
Başka bir yerde başka bir ben daha
Yalnız kalarak çoğalıyoruz biz
Havadan sudan aşklarla bağlıyız birbirimize
Öyle bir biziz ki biz
Birimiz ikimiz üçümüz diye sayılamazsak da
Birden sonsuzluğa varırız
Hiç vazo olmadan
Tuzla buz olur
Suya karışırız