Su Şiiri - Halit Korkmaz

Toprakta kök kurudu ağaçlar kuru sırık,
Kanaryalar ötmüyor' serçeler de hıçkırık,
Nerdesin ey kadim su artık göster kendini,
Mahlukat birbirinden almaktadır ısırık.

Bir damlacık su için bunca gözyaşı döker,
Musa gibi dağları' taşları her gün söker,
Görmek için pınardan suyun ışıltısını,
Ter yerine kanını dökmeye hazır asker.

Kavruldu yaprak' türap, ürktü karınca beşer,
Ölüler diyarında koktu ceset ve leşler,
Tanrının ak dediği rahmet çağıltısını,
Canının son deminde bekliyor suyakeşler.

Bu demde demir erir' kemirir günü güneş,
Kavrulur gece gündüz' yanan yanmayana eş
Gül ve bülbül bekliyor ölüm kasırgasını,
Selde boğulalım da yakmasın bizi ateş.

Düşlerimde ki nehre baktırmaz bizi sânem,
Fırtınalar kopunca çarpışır rüzgâr şebnem,
Toplanın ey zerreler dilimin sahrasını,
Serinliğe gark edin yakmasın kor cehennem.