Su Şiiri - Taş İskele

Üryan sinesindeki gönlünde âşık,
Kendini rehin bırakıp,
Sevgisini alıp gitmiş
Özlemin dinmesini bekliyor...

Bir âlem içi,
Soğuk duş aldıran yarım kalmışlığını
Tutkunun yaktığı ateşle ısıtıyor...
Anafora kaptırmış,
Yüreğinin yokuşunda egzersizindeki
Sevdanın mukaddimesinde
Takılı kalmış kerat cetvelini.

Bir kere iki bir,
İki kere bir bir.

Unutmanın iyiliğine
Tanık kendisi
Kanıt,
Kendini gönlünde rehin bırakıp giden,
Unutup kendini bir daha dönmeyen
Dinmeyen özlem...

Neyse ki,
Gönlündeki yazıda akıp duran,
Sevgi pınarını da
Gözlerinde
Açık unutmuş sevda..

Akan su kir tutmuyor...