Su Şiiri - Yavuz Değirmenci

Fışkırıp mâveradan, semâlara saçılır
Bırakmaz kalpte kiri,gönülleri yıkar su
Hak’ka yalvaran eller, ufuklara açılır
Artar yüreğin harı, sineleri yakar su…

Dâra düşen gönüller, kıblegâha dönünce
Gözyaşları sel olur, Hak yolunda akar su
Kalpten süzüp de mâşuk, yâre ikram edince
Doldurur avuç-avuç, yüreğine çakar su...

Aftab’ın kor ateşi kavurunca havayı
Harlanıp buhar olur, bulutlara çöker su
Mazlumların duası, inletince semâ’yı,
Damlalar dile gelir, yağmur olur akar su…

Sanma dertlerin baki,Mevlâ sunar lütfunu,
Gahi taşları deler,gah serapta şikâr su
Us’un saklı sırrıyla, Hayy’dan ister affını,
Suya hasret balığın,yüzgecinde hep kâr su...

Mah-ı Muharrem şahit,on aşere gününde,
Müslim’e damla vermez,Yezit yere döker su
İmam Hüseyin şehit, ol Kerbelâ çölünde
Ehl-i beyt geri gelmez,ardından ah çeker su..

Değirmenci sevgiyle gönüllere akarken;
Zemzem olur süzülür, lâ’mekâna çıkar su
Sessiz gemiye binip, yolculuğa çıkarken;
Teneşirde dökülür, bedenleri yıkar su…