Su Şiiri - Tarık Torun

I

Buharlaşıp buluta yoğunlaşıp yerlere
İnince yeryüzüne dermandır kederlere
Ateşe ferman kılan cehennemi söndüren
Bir ferahlık iklimi yaşam çarkı döndüren
Bitkinin köklerinden yaprağa burcu burcu
Bir yudum hakkı için insanın aziz borcu
Ab-ı hayat kaynağı damardan akan sudur
Gözlerine nur olup sonsuza bakan sudur

II

Bir zemzem lezzetiyle dolaşır diyar diyar
Allah’ın bol nimeti kulu eder bahtiyar
Çatlayan topraklara inerken bardan bardan
Bir serinlik hissiyle muhafazası nardan
Vuslatın çeşmesinden içeriz kana kana
Bir derman kılar mı ki aşk oduyla yanana?
Zikrederek Rabbini çağıldayan ses sudur
Hidrolojik döngüyle yaşama nefes sudur

III

Gemilere yol olan Nuh’a ise kılavuz
Musa’nın asasıyla Kızıldeniz bir havuz
Su diye inleyene iksir olur her zaman
Deryalar çöl olsaydı insanın hali yaman
Kirlerden arındıran tertemiz bir dünyadır
Ekosisteme hayat biyolojik deryadır
Burcu burcu gülistan aşkla açan gül sudur
Bir sevdanın elinde inleyen bülbül sudur.

IV

Bir kuşun gözlerinde bulut yağmur tanesi
Kelebeğin ömrüyle okyanuslar hanesi
Gözyaşları mermeri eritir bir hal eder
Bulutlar rüzgâr ile oturup hemhal eder
Bin rahmet deryasında canlı cansız şaduman
Halden hale girerek daim kılınır mekân
Değince damlasıyla abdest piri pak sudur
Mavinin sonsuzuyla maviden berrak sudur.

V

En yumuşak en ince denize bak görürsün
Her damla bin bereket nimetiyle yürürsün
Yağmur eder ormanı yetiştirir nebatat
Suların ahengiyle huzur içinde hayat
Gece ayın mehtabı suda raksı yakamoz
Ekvatorda terlerken kutuplarda donmuş buz
En deruni denizler mavi bir sonsuzlukta
Hayat anlam kazanmaz felç olur onsuzlukta
Buz mavisi gözlerin dağlarda külah sudur
Kana kana içip de israfı günah sudur.

VI

Bazen bir ırmak olup çağlayınca yüreğe
Damardaki kan ile kuvvet verir bileğe
Susamak hakikate bir dervişin zikriyle
Göklerden rahmet ile iner sonsuz fikriyle
Medeniyet beşiği nehirler kenarında
Gücün sembolü olup hem bu gün hem yarında
Bazen bembeyaz kardır en inceden inceye
İlikleri ıslatıp sokulur derinceye
Kar beyazı yüreğin sevdaya şifa sudur
Kırk yıl hatırı olan kahveye vefa sudur.

VII

Tertemiz bir çevrede en güzel mekân sudur
Çağıl çağıl sesiyle armoni hayran sudur
Kirlenmesin dereler billur rengiyle aksın
Köpürsün şelaleler millet imrenip baksın
Kızgın güneşte yanan bozkıra imdat olsun
Yeraltı yerüstüyle çoğalsın baraj dolsun
Kaplıca ılıcayla sağlık mutluluk versin
Meyve olup bağlarda ayva üzüm göversin
İnsanlığın temeli atılmıştır su ile
Kâinatın içinde yaşam duygusu ile
Her mevsim her zamanda yaşayan insan sudur
Çatlamış dudaklara aşk ile derman sudur

13.07.2015

Tarık TORUN
MEB/YEĞİTEK
Türk Dili ve Edebiyatı & Coğrafya