Su Şiiri - Nurettin Filinte

Akan suyun kenarına sessizce yanaşıp otur
Öyle ki o, yanına yaklaştığını fark etmesin
Duyunca hayret edersin, adeta nutkun tutulur
İnsanınkine benzediğini çıkardığı sesin

Kendi kendine konuşur, dertlerini sayıp döker
Dikkatli dinlersen söylediğini anlarsın onun
Arada sesi kesilir, hülyalara dalar gider
Farkına varırsın onun da bir ruhu olduğunun

Neşesi olduğu zaman fıkır, fıkırdır oynaşır
Muziplikle küçük fiskeler fırlatır etrafına
Sonra birden akış hızı yavaşlayıp durgunlaşır
Geçmişte yaşadıkları ihtimal gelir aklına

Yatağında mırıltılar çıkararak akıp giden
Suyun söylediği şarkı serüvenini anlatır
Akarken bir yerden aşağı düşüverir aniden
Mutlu nağmeler yerini tiz çığlıklara bırakır

Kızgınlığı, üzüntüsü, ağlaması, sevinmesi
Sırasındaki davranışlarını dikkatle izle
Nerdeyse tamamının insanınkine benzemesi
Göstermektedir ki aynı duygulara sahip bizle

Bedenimizin yüzde doksan beşini teşkil eden
Şey su ise, o zaman bilmeliyiz ki biz de suyuz
Yaşayamıyorsak her gün birkaç litre su içmeden
Gerçeği kabul etmemiz gerekir, su dokuluyuz

Mizacından daha fazlasını ekleseydi bize
Onun gibi koşullara kolay ayak uydururduk
Farklı şekiller verip duruma göre kendimize
Maddenin üç halini alma olanağı bulurduk

Gerçi bunu becerenler hayli çoktur aramızda
Renkten renge giren, gerektiği zaman buharlaşan
İnsanları kişiliksiz olarak tanımlarız da
Anlamıyoruz ki bu bir vasıftır sudan bulaşan
**