.Su Şiiri - Hikmet Küçük

Bilmem, hangi iklimlerin nakşıdır su,
Binlerce Leyla’yla Mecnun aşkıdır su.

İki atom sevdalanarak birleşti,
Gezegenlerin en güzeline yerleşti.

Et ile tırnak onun ile kanlandı,
Toprak, su ile beraberce canlandı.

Nice gözlerden hep nicesine baktı,
Damla damla oldu mendillere aktı.

Zorla gem vurmaya kalkmayın darılır,
Musa gibi gönüllü ol bak, yarılır.

Anlatmakla biter mi gezdiği yerler,
“Hayat” olmak için durmaksızın terler.

Kimi zaman meskeni kara buluttur,
Sade yağmur değil, niceye umuttur.

Bazen kaybolur, bin yıl sabrını sınar,
Çile sonunda olur arınmış pınar.

Irmak ırmak, nehir nehir, akar coşar,
Deryalara yol bulmak için hep koşar.

Menzile ulaşıp yorulur bayılır,
Bir yunus kanat vurur birden ayılır.

Sanır ki, son durakta artık durulur,
Çok geçmez bir bulut üstüne kurulur.

Her yanı pak eyleyen gözün nûru su,
Şadırvandan akan gönlün sürûru su.

(Eskişehir 28/7/2005)