Su Şiiri - Saffet Çakır

Tertemiz akar ya, doğarken su,
Menzile inmek için doğrusu.

Mavi ay yine düştü suya,
Ay mavi, gök mavi, doğru bu ya.

Zulmün gölgesi düşünce suya,
Su dehşetle düştü kuşkuya.

Zalimin karanlık yüzüne baktı,
Arınmak için yıllarca aktı.

Temizleyemedi zulmün leşini,
Şeytanın ikiz kardeşini…

Özgürlük şarkısını söyler dereler,
İnsan eli değdi eridi küreler

Su, tabiat sarmaş dolaş kol kola,
İnsanlar düşürdü en çirkin yola.

İnsan acımasız, gerçek buya,
Kandamlası düştü bu temiz suya.

Suyun rengi şimdi kan kırmızı,
Utanıp kayboldu Zühre yıldızı.

Zulmün rengi bulaştı toprağa,
Yeşil çimenlere, yeşil yaprağa…

Suyun işi zor, şimdi ne yapsın!
Temizlemek için yıllarca aksın.