Su Şiiri - Sema Coban

el insaf
dağıldım
kükürtlü sabunla yıkanmış gibi
bir iki üç derken
nereye kadar bu sancı
günah öper etekler
diller soyunmuş üryan
genzimi yakar cebimdeki araf tadı
al! Rahatla
kırdım aynayı söylen on perdeden

merhamet
saf yağmur
soyun kisvenden

rahlesi gül kokan sevgili
elimde ne kaldı / imgeli şiirden başka
rüyalar bile lal / satılmış haraç mezat
yalın ayak, uçarı
nasırlaşmış kavonoz da.
külfet olmuş din
gülüşünün gizlendiği yüreklere
hele sen dört yolda
yay mendin gibi gönlünü
gör bakalım
kendi mülkünden veren kaç? *

saki!
n’olur, tartaklama
kozalarını ispiyonladım diye
ağzımdaki ezilesiçe dili

... ama yalan mı?
telve telve gül dökülen yollar
besmelesiz mi / söylesene?
şebi aruz daki sancılar

sustum sustum

su/su/yorum

su