Sekiz kurşun südüm namluya, ensesinden vurmak için
Tetiğe basamadım, titredi ellerim durdum ağladım ağladım
Rıza göstermedi vicdan oda emir kulu der gibi, ya yolunu bekleyen varsa, hele birde babaysa...
Annem geldi aklıma derdi ki; “İnsansın kıyma insana” vuramadım, oturdum ağladım ağladım.
Ne o, mushası var elinde, öperken “Allah’ım beni kardeş katili yapma der gibi...
Kardeşmiydik yoksa ensesinde belli bir işaret, Annemiz birmiydi, onun adı neydi acaba.
İstemesem de tüfeğim ensesinde “Teslim ol” adın ne, -Mehmet diyor, bende Êgit.
Başladık sarılmaya arkadaşlardan iki fersah ötede, ah ne hoştu kardeşlik kokusu, ağladım.
Eyvahlarım insanlığa, niçin kardeşim niçin, bu kavga niçin, bu savaş niçin, ölümler niçin?
İhsan CankurtKayıt Tarihi : 18.1.2008 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşanmış gerçek bir olaydan alınarak yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!