Yerle yeksan ettin, mamur dünyamı
Hasretin kapladı, gönül bahçemi
Hep ziyan eyledin, güzel rüyamı
O gözlerin vurdu aşk kelepçemi
Aşk tomurcuklarım kurudu dalda
Zehir,zakkum imiş aşk denen balda
Kulun ahı kalmaz elbet bir kulda
Gönlümde sönmeyen ataşlarım var
Nolurdu vuslata, çıksaydı yollar
Birleşseydi birgün, uzanan kollar
Ayırdı bizleri, o zalim kullar
Gözümde dinmeyen gözyaşlarım var
Hasretle esiyor, gurbetin yeli
Sensiz nice olur, garibin hali
Zaten olmuşum ben aşkınla deli
Yüzümde çileden nakışlarım var
Hele ilk önce sen, nefsine seslen,
Yalansız,riyasız,duyguyla beslen
Aşk ateşinde hadi yanıp da islen
Gönlümde sönmeyen ataşlarım var
DURAK çağırmakdan, kesildi sesin
Seni duymaz o yar, boşadır nefesin?
Hasrete yuvadır, gönül kafesin
Sineme vurduğum sert taşlarım var
Durak YİĞİT
GönüllerinŞairi
2011...KOCAELİ
Kayıt Tarihi : 13.1.2011 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!