Sözün Direnişi Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Söz bazen içimde bir ırmak olur,
Taşları sabırla akarken yontar.
Bir damla düşer de kalbe dokunur,
Sessizlik içinde dua’lar artar.

Ey kelam sırrına eren kutlu el,
Harfler de secdeye varır bazen sen.
Bir dize derindir, bir dua kadar,
İçinde yankılanır ezel, ebeden.

Sen o şarkı ile kapı araladın,
Vicdanın sesiydin, yankın derindi.
Her nota göklere yükselen nefes,
Her nefes uyanış, her söz serindi.

Bir kuşun kanadı değdi kelâma,
Işığa büründü küllerin hâli.
Ve ben o anda bildim ki derinlik—
Direniş, kalbin sessiz vefâsı idi.