Sözün Bittiği Yer Şiiri - Kasım Kobakçı

Rüzgar eser, savurur kuru yaprak,
Gönül ister kavuşmak, yare koşsak,
Dalda bülbül ötüşür, sesi berrak,
Yolcu yorgun düşmüş, rengidir toprak.
*
Dağlar başı dumanlı, karla kaplı,
Yiğit olan, kuşanır kılıç saplı,
Eski zaman masalı, sırla saklı,
Giden gelmez geriye, yol kapalı.
*
Dere akar şırıl şırıl, su kasvet,
Gurbet elde, çekilir büyük hasret,
Sabır ile beklenir, güzel kısmet,
Dostun acı sözüne, eyle sabret.
*
Akşam olur, gölgeler yere düşer,
Ocak yanar, tencerede aş pişer,
Hayallerin peşinde, akıl şişer,
İnsan olan dünyada, atı kişner.
*
Mavi gökte, süzülür beyaz turna,
Düğün dernek kurulur, çalar zurna,
Su başında bekliyor, güzel suna,
Kader ağın örmüştür, geldik sona.
*
Kitap yazar alimler, derin sözler,
Aşık olan, maşuku her an özler,
Yalan dünya fanidir, gülen yüzler,
Toprak olur bedenin, sönmez közler.
*
Bağda üzüm olunca, şerbet akar,
Güzel sevmiş yiğidi, yürek yakar,
Pencereden dışarı, mahzun bakar,
Gelin saçına gülü, o gün takar.
*
Gece çöker, yıldızlar parlar gökte,
Huzur vardır aslında, sade kökte,
Nice sırlar saklıdır, eski kürkte,
Tarih yazar destanı, asil Türk te.
*
Ekin biçer tarlada, nasır elden,
Türkü söyler yanıkça, düşmez dilden,
Koku gelir uzaktan, gonca gülden,
Vazgeçmedim sevdiğim, inan senden.
*
Kış gelince sobalar, harlar yanar,
Yaralı kuş dalında, her gün kanar,
Dost bildiğin, insanı elbet sınar,
Susuz kalmış yolcular, suyu kaynar.
*
Bulut geçer üstünden, yağmur yağar,
Karanlığın ardından, güneş doğar,
Kötü sözler, insanı dertle boğar,
Kötülükten marazlar, elbet doğar.
*
Deniz dalga köpük, sahili döver,
Seven insan, sevdiğin her an över,
Öfke ile kalkanlar, zarar heder,
Akıllı kul nefsini, her gün üfler.
*
Çekiç vurur örsüne, demir tavda,
Avcı bekler kısmeti, sürek avda,
Adalet aranır, zorlu davada,
Barış olsun dünyada, hem de sevda.
*
Mektup yazdım, gelmedi cevap senden,
Can çıkmıyor, bu garip yorgun tenden,
Ne istersin, bilinmez fani benden,
Uzak kaldım sıladan, o sinenden.
*
Bahçemizde açardı, mor menekşe,
Hayat bazen hüzündür, bazen neşe,
Gölge düştü ormana, yaşlı meşe,
Sırtını ver dayansın, soğuk nişe.
*
Atlı gelir toz duman, yollar ırak,
Bu dünyada, kalıcı eser bırak,
Cahil ile konuşma, ol sen çırak,
Gönül gözü görmezse, her yer kurak.
*
Kervan geçer çöllerden, izi kalmaz,
Seven gönül, kimseden emir almaz,
Gerçek dostlar, insanı yolda salmaz,
Haram yiyen kimseden, hayır kalmaz.
*
Saat işler tik takla, zaman geçer,
Ecel gelir, şerbeti herkes içer,
Çiftçi eker tohumu, sonra biçer,
Ruhun uçar bedenden, göğe göçer.
*
Ayna bakar yüzüne, çizgiler çok,
Geçen günler geride, dönüşü yok,
Sözler bazen yaralar, sanki bir ok,
Açın halin ne bilsin, karnı hep tok.
*
Kuşlar konar saçağa, cıvıl cıvıl,
Gözlerinde bir ışık, pırıl pırıl,
Dereler yatağında, şırıl şırıl,
Uyur bebek beşikte, mışıl mışıl.
*
Bayramda, elleri öper çocuklar,
Sıcak olur yuva, tüter ocaklar,
Sevgi ile açılır, tüm kucaklar,
Umutlu yarınlar, köşe bucaklar.
*
Yaylalarda koyunlar, meler durur,
Güneş vurur tepeden, tenin kurur,
Vicdan sesi, içinden seni vurur,
Doğru yoldan şaşmayan, huzur bulur.
*
Değirmende taş döner, hep un olur,
Sabredenler sonunda, felah bulur,
Zalimin zulümleri, elbet durur,
Mazlumların ahları, arşa vurur.
*
Kilim dokur ilmekle, desen desen,
Mutlu olur insanlar, sen gülersen,
Keşke şimdi, yanıma çıkıp gelsen,
Neler çektim hasretten, bilebilsen.
*
Kağıt kalem sırdaştır, yazar derdi,
Mevlam bize bu ömrü, sınav verdi,
Nice erler, bu yolda canı serdi,
Huzur bulup sonda, murada erdi.
*
Ay doğunca geceye, şavkı vurur,
İnsan olan, sözünde sağlam durur,
Aşk ateşi, yürek yakıp kavurur,
Kader rüzgar gibi, seni savurur.
*
Eski dostlar mazide, bir bir yiter,
Bacasında dumanlar, gün gün tüter,
Bülbül küsmüş gülüne, sanma öter,
Ayrılık acısı, ölümden beter.
*
Sonbaharda yapraklar, sarı renkli,
Şu dünyanın düzeni, bin bir denkli,
Hayat denen bu oyun, çok ahenkli,
Yaşıyoruz günleri, hep benekli.
*
Sözün bittiği yerde, sükut altın,
Sırtındaki yükleri, yere attın,
Değeri yok sarayın, ne de katın,
Toprak olur sonunda, senin yatın.