Sözün Bittiği Yer Şiiri - Ersin Kurt

Yıkabilirdik tabuları
Taptıkları parayı yakabilirdik gözler önünde
Dosdoğru durunca yol alabilirdik
Belki de yoldan çıkabilirdik, bilinmez
Lakin bir eylem lazımdı bize

Acaba güdülmeye dünden razı olmasak,
Hakkımızı arasak,
Ya da bize armağan edilen boyunduruğa
Boynumuzu hiç düşünmeden uzatmasak;
Taşralarımız dönüşür müydü ki denize?

Yanlış anlaşılma,
Yalnız kalma pahasına da olsa
Konuşabilseydik yüksek sesle
Aslında ne kadar da basitti taleplerimiz.
Topraklar mayın yetiştirmesin,
Kimseler aç yatmasın,
Uçaklar savaş için havalanmasın, buydu tek gayemiz.

İnsanım,
Yeniliyorum her töre cinayetinde akan kanda
Eziliyorum altında çaresizliğimin
Buz gibi mermer üstlerinde
Lime lime doğranıyor ciğerlerim
Ant içiyorum herkes gülmeden önce ölmemeye.

Yineliyorum,
Eğer sulayabilseydik gönlümüzce bahçelerimizi,
Çiçeğe durmuştu şimdi ağaçlarımız
Hep bir ağızdan,
Dilediğimizce söyleyebilseydik özgürlük şarkımızı
Hiç kimseyi ayrı tutmaksızın
İşte o zaman sıkıntılar işçi paydosları kadar kısa sürerdi
Ve tebessümler gerçekte var olan sıkıntılar kadar uzun...
Tabii, bittiği yerde olmasaydık sözün!