sözün bittiği yerde kimse bişey söylemesin.
sözün düştüğü yerde, sözü bakışlar söylesin
yerlerde söz yetimdir, dilsizdir, öksüzdür artık
sözün bittiği yerde, düşen sözcükler neylesin?
Kayıt Tarihi : 11.11.2008 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
................. ...
...Dış seslerin çokluğu susarak çarpıyor çığlığıma! Yalnızlığın ise bana bakış açısı tüm hırsını çıkarıyor; boşluğumdan faydalanıp hayatımı yaşıyor.Ruh halimin seyri kendine dönük,sorunlu sorumlu ve bitap halde can çekişiyor ortalarda…ağlamakta acımakta artık vız geliyor; yetmiyor,yetinmiyor yaslarım es geçiyor çıldırasıya.Gözümün feri karanlığa alıştı…öylesine ki; karanlık mı aydınlık aydınlık mı karanlık seçilmiyor…Yüreğimse kimsesizliğin soyadı! adımı çoktan unutmuş..kimliksiz dolaşıyor yaşam alanında..Anlatmak; anlamaktan ağırlaştı.Hele son dünlerimden sonra keşkeler aldı gitti,umutlarımın hevesini…rağmenlerin koynunda sabahlıyorum.Uykunun yitik haline esirleştim..Bilmiyorum …bu saatin yaşından sonra nasıl davranırım yarının bir yarın daha getirecek sabahına! !
....Bir benliğin merkezinde doyasıya hiçlik yaşıyorum..kınanma ihtimaline karşı,utanmayı sokuyorum kadınlıkla arama…! Ayıp diyorum…mahremin kız kurusu olmuş sevgisine…Bakir aşkların evliliğine şahitlik etmiş emeklerime..son sözümü söylüyorum…Boş ol! ! Boş ol! ! Boş ol! !
sözün bittiği yerdeyim.....
TÜM YORUMLAR (2)