Çocuklarım küçükken
Kar yağdığında ben
Onlara eldiven taşıdım…
Onlar karlarda yuvarlanırken
Resimlerini çektim…
Üşürsünüz, demedim
Çünkü öyle mutluydular ki
Üşümek yoktu iliklerinde….
Ben çocuklarım küçüken
Onlara kardan adam yaparlarken
Havuç, zeytin attım pencereden,
Islak eldivenlerini yenileriyle değiştirdim,
Kardan adamın resmini çektim…
Eve geldiklerinde
Islak çoraplarını değiştirdim…
Onlarla mutlu oldum…
Kar, soğutmadı yüreğimizi
Ama ben
Bir dahaki kış,
Kar yağınca
Sizlerle kartopu oynayacağım, dedim…
Kaç kış geçti…
Olmadı…
Bu kış, bir gün
Sözümü tutacağım…
2006
Serap DemirtürkKayıt Tarihi : 26.10.2009 01:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!