Bu gecede, geceye bir kursun, sıktım.
Herkes gidiyor hayatimdan, bir bir.
Huzur kalmadı artık,kendimi haksızlıklara karşı sıyırdım.
Sussam içim acıyor, konuşsam etrafim kırılıyor.
Geceyle konuşulur mu?ben konuşuyorum.
Derdimi dinliyor, anlıyor beni.
Haksızlıkları anlatıyorum, oda isyan ediyor.
Sevda iklimi,uğramaz benim sokagima.
Huzur aradığım sevdalar, hepsi yalanmış.
Ağızlardan çıkan her cümle, yalanmış.
Kim verecek, bu acılarımın hesabını? bilmiyorum.
Sustu dilim,konuşmak istemiyor kimseyle.
Kimseye küsmedim, sadece uzaklaştım.
En korktuğum,insanlar öldü, bu hayatta.
En çok onlar susturdu, gülen yüzümü.
Sözler yalan, dünya yalan, gerçek nerde.
Sessiz çığlıklarım, haykırır karanlıklar içinde, duyan yok.
Sevdamı, içimdeki acıyı, gören yok.
Şiirler, daha bir anlam kazandı yüreğimde.
Ben sustum, alın yalan dünya, sizlerin olsun artık.
Kayıt Tarihi : 6.10.2024 17:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!