“Öz biliyorsa sözünü; peki, göze ne gerek!
Göz görmüyorsa özünü; de ki, söze ne gerek! ”
Aklıselim her insanın mayasında olanı,
Gözü ile görmese de özün bilmesi gerek!
Ahirete gider iken dünyasında kalanı,
Gözü ile vermese de sözün bilmesi gerek!
Öz biliyorsa sözünü; peki, göze ne gerek!
Göz görmüyorsa özünü; de ki, söze ne gerek!
Yaratan’ın nur’u vardır hamdettiği özünde,
İsrafil’in sur’u vardır sarf ettiği sözünde!
Cehennem’in kor’u vardır hükmettiği gözünde,
Gözü ile varmasa da sözün bilmesi gerek!
Öz biliyorsa sözünü; peki, göze ne gerek!
Göz görmüyorsa özünü; de ki, söze ne gerek!
Mevla’m yaratmış kulunu; ne eksik, ne yarım
Her ne eksiklik var ise, ben kendimden sayarım,
Daha ruhlar âleminde yapılmıştır ayarım,
Gözü ile sormasa da sözün bilmesi gerek!
Öz biliyorsa sözünü; peki, göze ne gerek!
Göz görmüyorsa özünü; de ki, söze ne gerek!
Şahan der ki, Yüce Rabbim lütfeylemiş kuluna,
Eşref-i Mahlûkat ismin atfeylemiş kuluna…
Bütün yaratılmışlara, metheylemiş kuluna,
Gözü ile ermese de sözün bilmesi gerek!
Öz biliyorsa sözünü; peki, göze ne gerek!
Göz görmüyorsa özünü; de ki, söze ne gerek!
Kayıt Tarihi : 5.2.2013 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!