Sen, sen bir yüreğe bir kitap dolusu gülücük bırakmış güzel. Şimdi bir aşkı, bir şehri, bir destanı bırakıp gidecek misin? O kadar yaşananlardan sonra hiç mi üzülmeyeceksin, gözlerinden hiç mi yaş gelmeyecek söylesene. Hiç mi utanmayacaksın başını öne eğmeyeceksin. Sen şimdi gelmiş o yürekteki kitabın son sayfasına elveda mı yazıyorsun? Neden? Amaç ne? Seni buna zorlayan gerekçe ne? Bana geçerli bir sebep söyle sevgilim.. Yoksa beni ezmeden bir adım öteye gidemezsin, gidemezsin! Senin gözünden akan her yaşta benim emeğim var sen bunu bilmiyor musun? Sensiz yaşayamam diyordun ne oldu? Yoksa kendine başka bir dünya mı yarattın da çekip gidecek cesareti buldun kendinde? Ah kendini kandırma. Sen bu dünyanın meleğisin, öbür dünyaların değil. Sen bu kalbin birtanesisin, diğer karalama aşkların olduğu yüreklerin değil. Gitme sevgilim.. Bunu da söylettin ya bana helal olsun.. Ama canın sağolsun, gitme sakın sevgilim.. Sen gidersen ben ne olacağım hiç düşündün mü? Söylesene geri kafalı sevgilim, bu çocuk bensiz ne yapar, benim gözlerimi göremezse nerelere bakar diye hiç düşündün mü? Yok ama nasıl düşüneceksin ki. Aklında olan tek şey gitmek.. Gitmek, gitmek, gitmek. Biri sana sorsa şimdi neden yanında o yok diye. Ne diyeceksin? Bence onu terkettim deme. Adının nanköre, vefasıza çıkmasını istemem. Bilsem bugün gidip sonra geleceğini, gideceğin yola güller sererim. Ama sen gidersen gelmeyeceksin be sevgilim.. Ben son nefesimde senin adını sayıklayana dek sen dönmeyeceksin..
Umutcan BayındırKayıt Tarihi : 20.8.2010 18:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!