Sen, kış vaktinde çiçek bahçesinde açan bir Kardelen'din.
En kötü anımda dibimde biten neşeli bir çocuktun.
Kara gecelerde zihnimi süsleyen kor bir alevdin.
O ceylan bakışınla çöllerde bir damla su gibiydin.
Elini sımsıkı kavradığım masum bir prenses idin.
Dudaklarımız birbirine değdiğinde yüreğimi yerinden çıkaran sıcacık bir aşktın.
Sen; gönlümde sevgisi son bulmayan dünyalar güzeli sevgilim idin.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta