Sen, kış vaktinde çiçek bahçesinde açan bir Kardelen'din.
En kötü anımda dibimde biten neşeli bir çocuktun.
Kara gecelerde zihnimi süsleyen kor bir alevdin.
O ceylan bakışınla çöllerde bir damla su gibiydin.
Elini sımsıkı kavradığım masum bir prenses idin.
Dudaklarımız birbirine değdiğinde yüreğimi yerinden çıkaran sıcacık bir aşktın.
Sen; gönlümde sevgisi son bulmayan dünyalar güzeli sevgilim idin.
En sonunda beni derinlere gömen alçak bir kahpe olup çıktın gittin.
Kayıt Tarihi : 23.8.2015 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!