Sözcüklerin Yalnızlığı Şiiri - Erdal Ebem

Yine bir akşam yine yalnızlığım başköşe
Varlık içindeki yokluğumla savaştayım.
Aydınlık dünyamın karanlığında;
Meçhule yolculukta yarıştayım.
Yalnızlığın yalnızlığını yaşıyorum.

Sözcüklerinin hafif kalışını düşündüm,
Kelimelere hayat verme yolculuğumda,
Ufak dokunuşlar arandım,
Dokunmadıkça hissedememenin hissiyatını
Fesleğen kokusundan anladım.
Dokundukça zülfün tenine
Yaşamın yaşandığını anladım.

Biraz emek biraz ilgi istiyor gönül,
Şöyle pul pul terletecek heyecandan
Gözbebeklerin yerinden fırlayacak
Yarı sersem olacaksın heceler karşısında,
Ruhun sarhoşluğunda ki adanmışlıkla
Heyecandan bir bir patlayacak hücrelerin
Gözlerin yalnızlığın gözlerinde kaybolacak,
Hissiyatın gizeminde ki güzelliğin,
Dokunmaktan geçtiğini anladım.

Hecelerin sersemliğine kaybolmadan,
Yaşamanın hazzına varmak istiyorsan
Aşkın ritmik dokunuşlarına alışacaksın.
Yalnızlığın yalnızlığını yenmek için
Sarhoşluğun güzelliğinde kaybolacaksın

Artık anladım ki;
Yalnızlığı yaşatmayacaksın hecelerine,
Eğileceksin, boyun bükmeyi de,
Aynı düğümde ilmek olmayı da,
Bileceksin,
Kelime olacak,
Cümle olacak,
Kitap olacaksın,
Velhasıl….
Okunaklı olacaksın..

Erdal EBEM