Söz Vermiştik Şiiri - Enes Rıdvan Ayhan

Şair acılarını yazarmış mısralarına
Vazgeçmiş olduğunu yada vazgeçemediklerini
Şair kurduğu dünyayı anlatırmış
Cenneti ise sevdiği kadın sanarmış
Gördüğü yıldızlara
Sevdiği kadının ismini koyarmış
Rüyalarında dahi kıramazmış onu
Secdede hayırlısını ister
Sevdiği kadının gözyaşlarını görmekten korkarmış
Sevdiği kadın onu ne kadar kırmış olsada...
Birbirlerine söz vermişler
-Bizi defalarca kırdılar
-Yanımızdan uçup gittiler
Biz ise yalnızlığımızı birbirimizle süsledik
-Biz uçmayı bilmeyelim adam...
-Biz uçmayı unutalım kadın...
Telefon uzun uzun çalar
Biraz üzgün, biraz mutlu
Mecbur kalmış kadın!
Uçmuş...
Adam farz bilmiş beklemeyi.
Dört şeker attığı çay tatsız
Yediği her lokma dahi kadın
Karşılaşmışlar kapıda
Kadın yeni doğmuş bebek masumiyetinde
Adam ölmek üzere bir hasta
Masumca bakışmışlar
Uzun ve bir o kadar kısa
Adam gurur yapmış gitmemiş yanına
Kadın ise gelememiş pişmanlığından
Sonra sonsuzluğa karışmayı beklemiş kadın
Adam her şeyi unutmaya başlamış birer birer
Gülmeyi...
Sevmeyi...
Sevdiği kadının ilk harfini...
Son secdesinde adını söylemiş kadının
Gözünün önüne gelmiş gülüşü
Unutmuş kendini...
Unutmuş sözünü...
Unutmuş kadını...
Unutmuş sevmeyi...
Hatırlamış uçmayı!
Hatırlamış maviliği!
Uçup gitmiş bilinmez maviliğe.