Söz Veriyorum Şiiri - Değer Ulaş Turan

Söz veriyorum
Gözlerimi kapatmadan sen,
Görebileceğim tüm sahtelikleriyle
İnsanları kucaklayarak, gelmeyeceğim sana.

Hiç bir acı alıp götürmeyecek bıraktıklarımı
Tutuşturup küllerini,
Savurup atmadan,
En derin okyanuslara saklayacağım

Hiç bir şey ardımda kanamadan,
Bir ah demeden kalacak,
Suretlerinde eski bir renk artığı
Paylaşılmayan ne Varsa

Sana dair hiç bir çaresizlik
Beni Korkulara itemez.
Gökyüzü yine mavi
Ve insan yine sıcak.

Annemi hatırlayıp,
Kapatacağım dünya penceremi.
Ve dostlukların sıcaklığında,
Konuşup susuştuğumuz kış gecelerini Unutmayacağım.

Söz veriyorum engin düşüncelere bürünmeden sevgiler,
Karanlık ellerine uzatmayacağım ellerimi.
Susturup içimdeki düşmanı;
Direnmekse direneceğim sana

Dışarıda bir hayat, akıyor ve akıyor...
Hiç durmaksızın takvimlerde sayfalar;
Mevsimler kendi kimliğini topraklarındaki ağaca
Ve suya yazıyor.

Bekliyorsun biliyorum
Ve söz veriyorum ellerimdeki sıcağı
Ve yüreğimin son atışlarını duyurmadan sevdiğime,
Düşmeyeceğim ardına senin.

Şu yeşil vadiden akmadan,
Karlı yamaçların suları.
Şarkılar söylemeden dostlarıma,
Islığım yankılanmadan uçurum kenarlarında;
Gelmeyeceğim,
Bekleme.

Ne zaman güneş,
Ne zaman yağmur;
Ne zaman toprak
Ve rüzgâr ne zaman, alırsa seni benden ey, YAR!

İşte bil ki; renkler bu yalnız çaresiz cümlelere
Sığınırsa ne zaman.
İşte sahipsiz bir şiir dökülürse toprağa
Kollarımı taşımazsa bedenim.

Bir kez daha bakıp tüm hayal kırıklıklarıma
Ve inanç diye sarıldığım sevdalara
Bir damla bile dökmeden
Gülümseyip, gireceğim koluna.

Söz veriyorum ölüm,
Sen beni sorup durma,
Acılarınla hatırlatmak sana yakışmaz;
Gururla gülümseyip, bineceğim kayığına...