Söz taşları çarpıyordu gözlerime, saçıma, ellerime…
Ama ben yine de gittim
Hep gittim,
Her yanıma irili ufaklı söz taşları çarpıyor.
En çok da yüreğime vurup duruyorlar
Okul yolunda
İş kolunda
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Evet Mustafa hocam artık son rampayı tırmanıyoruz ve hala hiçbir şekilde faaliyet göstermiyorlar. Buradan şunu söylemek istiyorum bir Mustafa Kemal daha yok sizi kimse kurtaramaz. Ülke bitmek üzere. Bu tükeniş kadın neslinin de özgürlüğüne vurulan ölümcül darbedir.
Saygı ve selamlarımla..
Ne çok "taş",
Hayat!
Şiirin belirttiği gibi, "hele kadınsan!"
...
Söz Taşı bir yere kadar diğer taşlardan evla,
Günümüzde taş yerine "KURŞUN DA" var,
Kadına!
Yolda, izde, otobüste, tramvayda "GÖZ TAŞI DA" cabası!
Anladığımı düşünüyorum
Sizi, Ata Kızı...
Fakat "sözden, gözden" yılmamamız,
Göze göz, dişe diş mücadele etmeniz dileğimdir, hatta tercihim...
Öyle aşağılık bir kumpas içindeyiz ki,
Eğitimden,
Günlük hayattan
İş hayatından
Üretime kadar kuşatma altında ülkemiz,
Böyle bir zamanda şiire,şaire, bilinçli kişilere çok iş düşüyor,
Lütfen çekilmeyin bir kenara...
Tebrikler şiire...
Evet Mustafa hocam artık son rampayı tırmanıyoruz ve hala hiçbir şekilde faaliyet göstermiyorlar. Buradan şunu söylemek istiyorum bir Mustafa Kemal daha yok sizi kimse kurtaramaz. Ülke bitmek üzere. Bu tükeniş kadın neslinin de özgürlüğüne vurulan ölümcül darbedir.
Saygı ve selamlarımla..
Evet sayın Taylan, sözler ruhun taşlarıdır ve kadınlar bundan ziyadesiyle nasipleniyorlar.
Saygılarımla…
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta