Söz Sende Şiiri - Fırat Çandır

Yanyana yürüyoruz sadece
Hava puslu sisli ve biraz sarhoş
Yanyana ama mesafelerce uzak
Gereksiz birkaç kelimeden ibaret
Bütün konuşmamız muhabbetimiz
Aslında korkmaktayız farkındayız...

Hava soğuk sen üşümüşsün belli
Ben titriyor ama erkeklik var serde
Hissettirmemeye çalışıyorum acemice
Bir ara gözgöze geliyoruz ama
Sanki suç üstü yapılmış failler gibi
Kayıp düşüyor bakışlarımız...

Bir ara duraksıyorum sen önümde
Birkaç adım ötede farkediyor
Omzunun üstünden usulca
Sanki yakalanmaktan korkan
Ürkek bir çocuk gibi bakıyorsun
Ses yok soluk çok bir zaman...

Yürüyoruz bir bilinmeze doğru
Zaman akıyor ayağımızın altından
Ve bu yol hiç bitmesin istiyorum
Gerekirse saatler durmalı şimdi
Yürekler atmamalı vakit geçmemeli
Ve bu yol cidden hiç bitmemeli...

Toparlanıyor cesaretim uzaklardan
Elimi eline çarptırıyorum belli belirsiz
Ama kıyamıyorum ve korkuyorum
Ya uzaklaşırsa benden elin ve bedenin
Kırılma noktasına geliyor tüm umudum
İçimi kaplıyor derin bir nefes duruyorum...

Yüreğim coşuyor ırmak misali içten içe
Dudağımda peydahlanmış çöl kuraklığı
Bir yanım inadına hiddetli bir halde
Bir yanım çarşaf olmuş deniz gibi
Bekleşmekte ve çırpınmakta dilim
Dudaklarım kenetli altlı üstlü suskun...

Ve şeytana uyasım geliyor bir anda
Sağ elini yakalıyorum bir kararla
Yüzyüzeyiz bir adım aramızda
Seviyorum diyorum gözüm kapalı
Ben susuyorum sen susuyorsun
Sokak, karanlık ve zaman susuyor...

Zaten iriydi gözlerin gece gözlüm
Şimdi alevcesine çakmak çakmak
Yıldızlar yanıyor oynaşıyor içinde
Yüzünde beklentili şaşkın bir ifade
Dudakların hazırda bekliyorlar
Ve bekliyorum artık söz sende...