Söz Özü Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Karar verirken, nefsinin süzgeçinden değil, kalbinin süzgeçinden geçir; zira, kul hakkı ağırdır!...

İstanbul benim şehir arkadaşım değil, şiir arkadaşım!..

Bir şey dile gelecekse, şiir şiir gelmeli.
Bu çağın, neresinden bakarsan bak, hangi konusuna uzanırsan uzan bir çirkinlik var!..
Etimle, kemiğimle nefret ettim ben bu çağın sevmelerinden! İyi ki kıyıda köşede kalmış güzellikler var, güzel insanlar var!..

Bazen de,
İçine yumuşak huylu bir yağmur yağar
Kalbin avuçlarında dinlersin diye...

Duadan başka bir yere aldıramıyorum içimi...

Bazı insanlar yapıcılıkla değil, yıkıcılıkla besleniyor!..

Sen ne yapacağını bilmiyorsundur; lakin bir bilen
var...

İçinin kumdan halini bir gören var...
Dış ciladır; asıl içini parlatmalı insan!..

Kendi göğünde kartal olmak, yalnızlık değil baş kaldırmaktır!
Kendini keşfe çıkamamış insan, sıradanlığa ve herkese benzemeye mahkumdur!..

Seni getirdiğine göre, uykunun da vicdanı var demek ki...

Benim, kuşa ''aşkım'' diye seslenişime, şaşkın ve anlamsız gözlerle bakana, gel de ''inceliği'' anlat!..

Sen ne dersen de, gece oluyor, hüzün gelip bir şiirin içine kıvrılıp uyumak istiyor...

Ben, insanların kalbinin statüsüne bakıyorum...

Hiçlik makamına talip olmadıkça, tüm makamlar bize cazip gelecek!..