Söz gelme... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

akşamın şaire söyledikleri;

yüzünü hatırlıyorum sevgilim
elma ağaçları ekildiğinde
kovulmuştuk, yoktu evimizde
hatırlıyorum sevgili

adımızın değiştiğine bakmayın
yasaklayın aşkı kendinize
dert yığınakları yaparken
gözlerini bırak
öyle git sevgili

I.

ölümdür her şiir
katildir birazda
kanımın rengi
kımıldar bu zamanda

annem gül dikiyor gözlerime
yalnızlığa bakarken
sesin değiyor dilime
bağışla diyorsun
yorgunum bu kuytuda

II.

et dikiyorum etlerime
soyup zarlarımı
yenilgilere hazırlıyorum kendimi
ne olur vur ölsün
vicdanım sönsün

bak sustun
söz gelme
sesin büyümedi

içindeyim,

III.

-koklaşa koklaşa anlaşmalıyım-

duvarı örün karanlığa
çok yaşamak haramdır kuzulara

yıkanın diyor
kan döktünüz ellerinizle
meme uçlarından söküp aldınız
kapanan gözleri
yıkanın diyor
ben sabunlara sokuyorum ellerimi
bir gün eriyip gidersem
gömülme isteğimdir sevişmem
alın beni geri gelemem

IV.

defneler gülmez
dişlerinde tortular
zamanla çıkar yanlışlar
evet bahar değil her şey
pişmanlar

V.

öldürülürsem eğer
unutma muhakkak
yedi renkli gök koy tabutuma
üstüne yaz
geleceğim seninle oynamaya

ŞA yılı /