Söz Anneanne Şiiri - Volkan Bayburt

ellerinde açtım gözlerimi,
ilk banyomu kollarında yaptım.
söyleyemem utanırım,
bilmem kaç yaşıma kadar altımı sen yıkadın.

hangi sabah kahvaltısız bıraktın,
hangi akşam kuş sütü eksikti masada,
ellerinden yemedim mi asker yaptığın zeytin domatesi,
senin olduğun sofralardan hep tok kalktım.

kızdın,bağırdın dağıtığım da evi
yine kıyamadın da sen topladın.
benim canım yandı ama
bir kıymık bile battığı zaman
benden fazla sen ağladın.

kalmadın hiçbir gezmede fazla,
hep dedin;
'kalkıyım çocuklar gelir okuldan az sonra'.
onlarda kalmadı zaten fazla,
tek tek gitti Zahide Hanım Teyze,Yeter ve Nadire Babaane,
bir de Ferdane ve Mürvet Hala...

en erkende sen Dedem, ah büyükbaba.
ama her zaman öğrettiğin gibi
takdir-i İlahi,
dua etmek boyun borcu onlara

hep korkum oldu, senin de onlara uyman her zaman;
bir kez rahatsızlandığın bir an
dua ettim Allah'a
'o gitmesin benim ömrümden al'.
bugün de dese Azrail bana,
hiç düşünmeden girerim onun tırpanının altına.

kaç İstanbullu kaldı senin gibi,
ah ne güzel yetiştirdin bizi,
öğrettin karış karış bu şehri,
az gezmemişsin, seni yetmişlik zilli.

ne mutlu ne gururlu şey torunun olmak senin,
en az can borcum kadar Allah'ıma müteşekkirim.
ama malum bir gün gelecek ayrılık vakti,
Allah'tan dileğim seni versin bana mahşerde geri.

işte söz veriyorum sana,
gittiğin gün boşta kalmayacak alnınla eskittiğin seccade,
ve dualar yollarken hep, amin gibi eksiltmeyeceğim,
seni çok seviyorum anneanne.