İçimde ölen öldü, kalan kaldı, ben aynı
Yalnız soyut kelimelerden süslenmiş şiirler,
Hep iki kavramların arasına sıkışmış düşünceler…
Boşlukların en acısı,
Siyah-beyaz günlerin gri tonunda,
Onlar pişmanlıklar,
Ve bozulmuş terazinin günahkar kefeleri…
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Hiçliğe yaptığım yolculukta beni öyle etkilediki, tercüman oldu bana... Sizin o yolculuğa zaten başladığınızı artık anlıyorum. Şiirin verdiği haz azb olur azabtan çıkarda.
Müteşekkirim
kutluyorum yazan güzel yüreği..
namık cem
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta