Soyut İrtifa Şiiri - Mehmet Tevfik Eltas

Yürüdüğün bu yolda attığın adımların
Kabuğundan sayma;
Soyut olsun irtifan.

Adımsız sonsuzun muamması çözülmez,
Harçsız olan duvarın tuğlaları örülmez.
Açmasını bilene aradığı bir karış,
Dipsiz bir maratondur — haydi durma; sen de yarış.

Belki bir kerem nazar, belki de yüksek irfan,
Kemirmezsin artık, kabuğunu kırarsın.
Can sırrına erenler toplanır üçer beşer,
Kemiyet mi, cemiyet mi? Hep birlikte eşer.

Ütopyanın sancıları katlanır üçer, beşer.
Ölüden diri çıkar, vurulunca neşter.

İnsan ise yaratılmış, kan ve kemikten bir torba.
Somut yemek yiyenler içer elbette çorba.
Ama insan yaşar da göremez soyut kavram;
Gören gözler kördür — ama (kör) insanda kavram.