Soyut Adam Şiiri - Mehmet Özkan 1

milattan önce boşluğu kucakladığımda
güvençle
düşlerimin beynimi kemirdiği
kedilerin kulak kabarttıkları gece depreminde
yokluğun ötesine taşındım
bütün monatlardan uzak
rıhtımlara demirlediğim göğsümü
yumrukladım
azgın dalgalarla
siyah çizgi ile beyazın ayrılış noktasında
acımasızca kırıldı kaburgalarım
dayandım
homurtularına karadenizin
ak umutlara adadıkları melodileriyle dinlendim
kirpiklerimi kırptığım gündoğumlarında
ölümümün yıldönümünü kutladım
yalnızlıklarımla
oysa 'düğün gecesi' isterdim ölümü
çağa adımı kazıdılar böylece:
'soyut adam'
soyut aygıtlarıyla simyacıların