Soyut Şiiri - Kenan Adsaz

Sığınır benliğim
ölümün gölgesine...

Değil yaşamına
kalmak bu alemin;
Meyilsizim soluduğuma,
soyutlanana el gibi
ve sorguladığıma kadersiz...

Çökmüştür içime
yaşamın yalnızlığı
ve yabancıdır
hep bir yanım
yok ile kendine;
var ile
kendinden ziyadesine...

Ve yoktur
gözümde kıymeti;
ne semanın,
ne kabr-i dünyanın...
Öyle ki
ben bana kalmış,
öyle ki
ben hep kendime sürgün olmuşum... k. adsaz