Soyulur Azap Kapısı Şiiri - Özlem Çay

saklandım,,
zihnimin içinde bulduğum
yarı hasarlı bir odaya.
dışarıda
tıklım tıklımdı ses orduları
gitmem gerekti,
gittim.
mayası bozulmuş duvarları sıvadım
kanadı kırık kapıları onardım,
göz pınarlarıma bıraktım
üstüsteydi
bavullar
sandıklar,
yığın yığın sis bohçaları.

mermer kaidelere yasladım sızımı
ışıltıyla düşen yorgunlukları,
kalayı çıkmış bakırdan gök
gülümserken
gergindi kaldırımlar ve teni buz.
asfaltı doyuran enginlikler
ve beşik kertmesi gece,
seri numarası silinmiş,
boğazımda tepinen
kaçak bir sızıntıydı ses
sakladım,
parçalı bir buluta yükledim.

saçını topladım zarif bir duânın
savaşçı bir şemsiye ıslandı
düşmemek için direndi yaprak
akmadı yatağında, durdu nehir.
saklandım,
aklımda içiçe çakıl taşları
ve uzayan kumlar
kaleler, burçlar.
soyulurken azap kapıları
saklandım
zihnimin içinde bulduğum
hasarsız bir odaya.
günü aydınlatan bir gece yarısı
asılsız kırmızı bir balona,
sessizce sığındım.....⚘
.....özlem/

aralık/on sekiz
18:55