(Bursa’daki I. Murat Camiinin levhaları çalındı.)
Mahzundu duvarların, hüzün doluydu için,
Murat Han’ın ahını işittim ta derinden.
Söze dökülmemiş bir soru duyuldu: “Niçin,
Söküldü levhaları bu mabedin, yerinden?
Hangi el titremeden çinilere uzandı?
İnen her levha ile tarihin canı yandı.
Seni böyle soyulmuş görünce ulu mabed,
Anladım, bu toplumda can boğaza dayandı.
Bu millet bu hale mi gelecekti Allah’ım!
Mabedini soyacak kadar düşen bir nesil...
Dikenleri bahçeme kimler ekti Allah’ım?
Ya düzelt kötüleri, ya onları kökten sil...
Utandım zemininde secde etmekten bile,
Getirmekten acizim o utancımı dile.
Secdegâhına madem uzandı kirli eller,
Ruhum, senin kaderin bu sonu gelmez çile.
6 Nisan 2002
Halil AltuntasKayıt Tarihi : 24.4.2011 12:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!