Oturup yazmaya başladı çaresizlik içinde
Gece aydınlık içinde yldızlarla kapkara
İçindeki duygu pespembe, sonu hep intihar
Terleyen avuç içleri, bir bulantı sakallar
Sırılsıklam parmak uçları, iğne ete saplanan
Yorgun elleri, ensesinde karıncalar, kustu durmadan
Turuncu muydu belki, neyse hırpalanan
İçincen çıkamadığı içinden çıkmayan
Derin her şeye yakışan tarifi olmayan
Hadi sus kalk git zaman ve mekan
Bilekler silik hafızadan tek kalan
Cevabnı yok hiç bir sorunun tek sorulmayan
Şiir dediğin tek kelime zaten arayıp bulsan
Uykusu kaçık sotarıyım ben, beyni zonklayan
Baş dönmesi arda kalan attığım 40 takladan
Kalkıp silmeye başladı, tükenmişlik içinde
Kader de şiir gibi tek kelime
Açtı kollarını boşluğa
Yılmadan hızlanan uğuştu zangırtı
Gelincik tarlası
Her bir kan damlasaı
Feryat ediyor
Yalan, yalan.
Kayıt Tarihi : 16.6.2019 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!