Soytarı Şiiri - Gül Atar

Soytarıydı kızın sevdiği,
elinde sallardı inci tesbihini
birde dalar melul melul bakardı
kız ona deli gibi aşıktı…

bazen içer içer arardı
bazen ellerle oyalanır umursamazdı
tipine bakan adam sanırdı
bizim soytarıda şeytan tüyü vardı

hoş kadın dilinden iyi anlardı
o tatlı diliyle iyi bağlardı
söylediklerinin çoğu yalandı
ama bizim soytarı inandırırdı

çoğu kez kafayı bulur
içinden geçeni söyler
Ayılınca her şeyi inkar eder
sevdiğini gizlerdi bizim soytarı

her gece bir büyüğü devirir
yanında meze diye insanı bitirir
halini gören aklını yitirir
acınası bir haldeydi bizim soytarı

o koca göbeği pekte sevimli
kadına benzemez çıkıp gezdikleri
güzelle geçinemez taşıyamaz kendini
Güzel çirkin ayırmaz bizim soytarı

sorsan kimseyi sevmiyorum der
içindeki fırtına şiddetten beter
geçmişe kırılmış olmuş derbeder
Gururundan da ödün vermez soytarı

cebinde yoktur beş parası
alemlerde gezer kadın avcısı
sevinir kadın öderse hesabı
böyle gurursuzdur bizim soytarı