Soytarı Şiiri - Emin Kuzucular

*
İstedim ki her an; saf, temiz olsun.
İster miydim kirli, ellerde solsun.
Oturup bekledim hoş haber salsın,
Beni bir kukla mı sandın soytarı?

Dualı diline, türban süsüne.
Üstelik terbiyen, var hevesine.
Rastlamadım inan ben böylesine,
Beni bir kukla mı sandın soytarı?

Duyunca mazini nasıl vuruldum.
Halini yormaktan inan yoruldum.
Ben insanim elbet, sana darıldım;
Beni bir kukla mı sandın soytarı?

Gel de otur, konuşalım yüz yüze.
Oyuna getirip, indirme dize.
Huzur değil, lazım imiş mal size.
Beni bir kukla mı sandın soytarı?

Dilin tatlı idi, sanki “gül” yüzün.
Gördüm ki uymuyor, sözüne özün.
Akordu mu bozuk, bilmem ki sazın;
Beni bir kukla mı sandın soytarı?
Servet ile sevgimizi bölemem.
Yarım sevgi ile mutlu olamam.
Sonrasında saçlarımı yolamam,
Beni bir kukla mı sandın soytarı?

Hayatta hiç sevmem, öyle oyunu.
Sanırım sen; Karaman’ın koyunu.
Şimdi düşün, birazcık yor beyini,
Beni bir kukla mı sandın soytarı?
*