Soylu At Şiiri - Mehmet Cıngır

Şahlandıkça hızlanıyor başı gökte
Hızlandıkça şahlanıyor soylu at
Parlıyor mağrur gözleri ufukta
Takmış da mor ışıktan bir çift kanat.

Ezecek böcek gibi bu küheylan
Ayakları altında bulutları
Arkasından yayan geliyor zaman
Söndüremez hiçbir su umutları.

Bin gemle bağlanan bu çılgın atı
Kontrol edemiyordu yorgun jokey
Kesilmişti korkusundan kaskatı
Uçuyordu asil at göğe dikey.

Tutunmasaydı jokey tüylerine
Bu atın,düşüp parçalanacaktı.
Uymasaydı o asil huylarına
Nefessis kalarak darlanacaktı.

Bu sevdalı at güneşe aşıktı
Rakibi ne füze ne de rüzgârdı
Tek rakibi tartışmasız ışıktı
Kızıl ışıktan kanatları vardı.

Bu soylu at göklerde arıyordu
Sevdalı kendi yitik tarihini.
Gözünün efsunuyla sarıyordu
Son koşuda kanayan talihini.

Bu mağrur at ya yıldızlardan sekip
Yaylanıp güneşe atlayacaktı;
Ya son nefesini içine çekip
Bu kutlu uğurda çatlayacaktı.