Gülün Gülü Solmuş Şiiri - Ahmet Kara 4

Gül sevilmezse bülbül ötmez maşuk bilinmez,
Bize ne oldu gül baharların hazan olmuş.
Gam bilinmez efkar görülmez sevda bilinmez.
Bize ne oldu da gül sevaplar günah olmuş.

Gönül düşerse gurbetin çölü vaha olur,
Bilinmez dertlerim de içimde cefa bulur,
Bilin beyler gönül şifası gönülden olur.
Leyla'sı Mecnun olanın çölde gülü solmuş.

Duydum ki bülbüllerin figan eder ağlarmış,
Karlı dağlara kar yağdı da gülü mü solmuş,
Söyleyin dağlara beyazı kara yapmasın,
Güllerin içinde gülüm var sararmış solmuş.

Göç eder Avşar elleri yerinden yurdundan,
Türküler söylenir ağıt yakılır ardından,
Hani ne kaldı geriye sümbüllü bağından,
Yakılmış yıkılmış gülşeni tarumar olmuş.

Deli gönül dillenmiş esiyor gazelleri,
Sabahı bilinmez akşam gezer erenleri,
Birer birer düşer yere baharın gülleri,
Ötmez bülbülleri gülüşen gülleri solmuş.

Dosttan dosta güzel söylenir bir gül atılır,
Goncası makbul güllere gül olur katılır.
Her daim sevenlere bir gül olur satılır,
Ahmet'im içinde gül olan gülleri solmuş.