Söyleyin Şiiri - Muharrem Güney

Söyleyin artık.
Ben çocuk kafasıyla özleyen,
Yazan,
Siz yetişkin kafasıyla susan,
Susmayın.
Söyleyin.
Ben bin kat,
Belki bir milyon kat,
Özleyen sizlersiniz.
Hani neredesiniz?
İşin garibi,
Bir çocuk neden özler ki?
Neden hatırlar ki?
Daha da garibi,
Siz o zamanın yetişkini,
Neden susarsınız ki?
Bari nedenini söyleyin.
Beni yazmaktan vazgeçirin.
Bana kebap dönem.
Ama özleyen belki dedem.
Kimseden ses çıkmaz neden?
İtiraf edin.
Deyin:
Özlemi bu hepimizin.
Siz itiraf edin.
Beni yazmaktan vazgeçeyim.