Soyad Şiiri - Muharrem Güney

" Öyle garip zamanlardan geçiyoruz. " dedim.
" Hala geçmeye devam ediyoruz. diyorum.
Öyle garip ki insanlar adını söylemekten çekinir oldu.
Bir işte çalışıyorum.
Görevim gereği kişilere teslimatlar yapıyorum.
İnsanlar çeşitli isteklerle yanıma geliyor.
İstediklerini getiriyorum.
Buraya kadar herşey normal.
Bundan sonrası bu devre özgü.
Kişi yanımda.
Ürün yanımda.
Bir form çıkarınca,
Hele bir de adını soyadını sorunca,
İşte başlıyor karmaşa.
Söylüyorlar:
Ahmet, Mehmet, Ayşe, Fatma,
" Eee soyadı? " diyorsun.
Ya soyadını ağzından cımbızla alıyorsun.
Ya da sen yokmuşsun gibi,
Ya da seni duymuyormuş gibi,
Ses gelmiyor.
Sana da ne düşüyor?
O forma " Bilmem ne bölünden Ayşe, Fatma, Ahmet, Mehmet " yazmak düşüyor.
Süreç böyle devam ediyor.
Bu süreç sana,
Televizyon VJ'lerini,
Ya da radyo DJ'lerini,
Hatırlatıyor.
Ne alakaysa?
Gerçek şu ki şu devirde adımızı soyadımızı bile söyleyemez olduk.
Hem de kime söyleyemez olduk?
Yoldan geçen birine değil.
Yüzyüze baktığımız,
Günün büyük bölümünü bir şekilde,
Beraber geçirdiğimiz birine,
Söyleyemez olduk.
Böylece bu garip hallere sebep olduk.
Zaman gösterecek.
Bakalım ne olduk?