Söyleyemediklerim.. Şiiri - Osman Arif Z ...

Koşar adımlarla geçtim sokaktan,
Gören olmadı,
Bilen de olmadı, sana geldiğimi,
Söylemedim, söyleyemedim.
Dilim varmadı, kendimi bilemedim,
Tıpkı,
Gözlerini her gördüğümde olduğu gibi.

Gelmediğin günleri sayardım otobüs durağına,
Geldiklerinin yanına koyardım,
Nemli duvarımın çetelesine,
Bir onların sayısı artardı,
Birde sana söyleyeceğim güzel sözlerin,
Tıpkı,
Hiçbir zaman söyleyemediklerim gibi.

Sen hiç bilmezdin senle olmadan sensizliği,
Yaşayamadığım ama delicesine arzuladığım,
Bir nefestin içimde daima orada kalan,
Tek seferde dışarı vermek istediğim,
Tıpkı,
Hiçbir zaman dilimin dönmediği iki sözcük gibi.

Kaç defa geçtim hatırlamıyorum,
Bakarken yeşil gözlerinle bana,
Karşında hazır ola,
Söylerken öleceğimden korkardım,
Tıpkı,
Söylemeden öleceğimden korktuğum gibi,

Şimdi umarsızca önüme gelene söylüyorum,
Hiçte ölmüyorum söylerken,
Bir çırpıda çıkıyor,
İçimde sıkışıp kalmadan,
Düğümlenmeden boğazımda,
Tıpkı,
Anneme seni seviyorum der gibi.