Söyleyemediklerim Şiiri - Muhammed Yağmur

Bir gün adını anmadan geçmedi,
Kalbim, seninle başlamayan sabaha uyanamadı.
Herkes gününü yaşarken,
Ben hep seni sustuğum yerde bıraktım.

Gözlerinin uzağında kaldım hep,
Yanaşsam bile, göz göze gelmeye cesaret edemedim.
Konuşsam, büyü bozulacak sandım,
Sustum… İçimden sana binlerce kez haykırdım.

Sen belki hiçbir şey bilmiyorsun,
Ama ben her şeyin içinde seni taşıyorum.
Bir gülüşüne sığdırdım ömrümün en güzel anını,
Bir bakışından sakındım yıllarca kırdığım yanımı.

Sana yaklaştıkça uzaklaştım,
Çünkü biliyordum…
Seni seversem,
Sonsuza kadar kaybedecektim belki seni.

Korktum,
Sevilmemekten, yetersiz kalmaktan,
Sana varamamaktan değil…
Sana vardığımda senin olmamaktan korktum.

Şimdi gecelerden ödünç alıyorum seni,
Rüyalarımda bile dikkatli seviyorum.
Bir gün bil diye değil,
Bir gün dayanamazsam diye yazıyorum…