Söyleyemediklerim Şiiri - Emel Uçar

Ne çok özledim bir bilsen
Vazgeçemediğim, vazgeçilmezim
Sensiz geçen mevsimlerde biraz daha tükendim
Yağan yağmurlarda, kopan fırtınalarda
Hep seni aradım ümitsizce
Yalnız akşamlarda
Seni düşledim her kayan yıldızda
En yakın mesafelerde en uzak olduk
Dokunmaz sesim sana
Uzaklardan duyar mısın acaba beni?
Ellerimi uzattım tutmak için tutamadım
Yağmur gözlerin değdi gözlerime
Sen de mi ağlıyordun ne?
Biliyor musun?
Gittin gideli, geceler bir uzun ki sorma
Gündüzlerim karıştı karanlıklara
Senli yüreğim şimdi sensiz ve sessiz
Umutlarım şimdi umutsuzluğum
Ben hep sana sevdalıyken
Artık her şey, herkes anlamsız
Hani vazgeçilmezimdin ya
Sevdiğimdin, sevenimdin
Sığdıramadığımdın ya yüreğime
Şimdi sönmeyen orman yangınımsın
Kanayan yaralarıma dokunurken sen,
Sen maskeli hırsız!
Silahın sevgin, doğrulttun yüreğime
Ama şimdi, hasretimsin
Bir yaprak dökümüydü sanki yaşadığım
Çaresizliğim avaz, avaz
Ah bir bilsen ne zor geldi bu ayrılık
Artık nefes alamıyorum unutamadığım
Ah bir de yüreğime söz geçirebilsem
Bir de unutabilsem
Bugün keyfim yok nedense, hem de hiç
Olmuyor gülüm, sensiz olmuyor!.
Ama senden başkasıyla da olmuyor
Seni yolcularken maveraya
Ardından akan göz yaşlarımı silemedim
Bir de geleceğim bekle! Desem de
Yüreksizim işte yürek/sızım
Ardından bir adım bile gelemedim...