Söyleyemediklerim Şiiri - Eda Sert

Günden güne unutmaya çalışmak,
Unutmaya çalıştıkça içinde boğulmak,
Boğuldukça hıçkırmak,
Acıydı.

Doğrusuyla yanlışıyla koca bir aşktı,
Bir ömürdü benim gözümde,koca bir sevdaydı,
Hep başucumda olacaktı o,
Benimde bedenim onun omuzunda yaşlanacaktı,
Koca sevda yanıldı.

Benim sevgim,ufacık şeylere kızarken aslı gizlemekti,
Boyun bükmemek,incitmemekti,
Benim aşkım göz yaşları akıtırken acısını gösteremedi,
Şimde o büyük asıllar ömür boyunca gizdi.

Söyleyemediklerim,canımı yakan kati sözler,
Senin bilip benim bilmediğimi sandığın
O koskoca geçmişinin izleri
Ve beni susturan gözlerin...
Yoktu

O söyleyemediklerim yine bir yüktü bana,
Sonuna kadar taşımam gereken,
Yüzüne vuramadım,içimde nasıl bir yara bıraktın,
Benim sadece seven yüreğimi ezdirirken,
Sen içinde bulunduğun gerçeklere bakmadın,
Benim sana kucağımı içten açan gönlüme
Sızıları bırakırken,
Seni bencilce düşünmeyen yürekte kaldın;
Aldandın.

Ben seni her geçen dakikada özlemek isterken,
Boşluklar avucumdaydı,sen yoktun.
Etrafıma bakarken kim diye yanımdakiler
Sana sitem ediyordu gözlerim,
Köşeleri dönerken hayal kırıklığına uğrayan dizlerim,
Ve sana olan güvenim yıkılmıştı.
Arkama bakmamam gerektiğini hatırlatıyordu
Senden kalan herşey bana
Bense arkamda bıraktığım geçmişi
Israrla taşımaya çalışıyordum yarınlarıma.

Daha çok acıtıyordum canımı,
Daha çok yakıyordu yüreğimi duymadığım sözler,
Onca zaman sahipsiz kalan eller sanki benim değildi.
Durmadan akan gözyaşlarım,
Sana birşeyler anlatmaya çalışan,herdefasında yıkılan gurur,
İçli içli bakan gözler,
Onca şeye kırılan...
Sanki o boynu bükülen ben değilim.