Söyleyebildiğim Gerçekler

Çok incindim,
Çakıl taşlarını yakmıştım zamanında.
Oysaki zamanı, zamanından önceydi.
Hep erkenden yaşıyorum korkularımı,
Güneşin doğuşuna az kaldı tadında yalanlar.
Beni bir kuyuya hapsettiler,
Oysa…!
Sesimin yankılanması korkutur beni
Hıçkırıklarım kulaklarımı parçalar,
Tekrar inanmamak için defalarca kalbimde koştuktan sonra,
Hiç durmadan konuştum kendi kendime.
Ben imkânsızdım, kuyularda.
Değersizim, yaşasamda.